Ambrotypia

Ambrotypia to jedna z odmian tak zwanej mokrej płyty kolodionowej, czyli techniki, w której obraz powstaje na pokrytym warstwą kolodionu szkle lub czernionym metalu (ferrotypia, tintypia).

Technicznie rzecz biorąc, ambrotyp to po prostu nieco niedoświetlony negatyw kolodionowy wywołany w nieco agresywniejszym wywoływaczu i to właśnie błąd ekspozycji doprowadził do wynalezienia tej metody. Bardzo szybko jednak doceniono unikatowość i piękno obrazu ambrotypowego i zaczęto z metody tej korzystać tak intensywnie, że w wielu krajach ambrotypy czy ferrotypy okazały się być popularniejsze od negatywów kolodionowych i powstałych z ich wykorzystaniem odbitek. Dość dodać, że był moment, gdzie w niektórych stanach w USA nawet zdjęcia do dokumentów wykonywano w tej technice. Również dzisiaj znakomita większość osób korzystających z techniki kolodionowej wykonuje właśnie pozytywy.

W celu wykonania ambrotypu płytkę szklaną pokrywamy roztworem kolodionu, w którym rozpuszczone są sole halogenków, zazwyczaj jodki i bromki. Następnie płytę taką, wciąż mokrą, uczulamy w roztworze azotanu srebra i naświetlamy. Powstałe zdjęcie wywołujemy przed wyschnięciem płyty, czyli w ciągu kilku/kilkunastu minut od rozpoczęcia pracy, a następnie utrwalamy, suszymy i werniksujemy dla nadania obrazowi właściwej trwałości.

Więcej informacji na temat techniki ambrotypii można znaleźć w najnowszej publikacji Szlachetnej Fotografii: Ambrotypia – Przewodnik praktyczny autorstwa Radosława Brzozowskiego

Zobacz też: https://youtu.be/332UUzjP204

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Current day month ye@r *