Tym razem nie będę pisał o technice, materiałach czy problemach i sposobach ich rozwiązania, ale o pomyśle, który Szlachetna Fotografia chce zrealizować wspólnie z Trójmiejską Szkołą Fotografii; projekcie kolodionowóz.
Wszyscy wiemy, że przy całym swoim pięknie, zdjęcia w technice mokrej płyty kolodionowej wymagają natychmiastowego niemal dostępu do ciemni; w końcu eter szybko paruje. W praktyce oznacza to, że musimy wybierać pomiędzy pracą w studio (lub bezpośrednim sąsiedztwie ciemni), a wykonywaniem zdjęć w na tyle małych formatach by móc zdjęcia wywołać w przenośnej ciemni. Wszyscy wiemy, że małe jest piękne, ale wiemy też, że format potrafi robić wrażenie i znakomicie wzmacniać siłę wyrazu ambrotypu. Oba rozwiązania są o tyle dobre, że pozwalają nam na wykonywanie kolodionów i o tyle złe, że nie pozwalają na pełne wykorzystanie potencjału, jaki niesie ze sobą technika mokrej płyty.
Dlatego też postanowiliśmy wybrać drogę trzecią, drogę Fentona i innych kolodionistów z 19tego wieku i zaopatrzyć się w kolodionowóz z prawdziwego zdarzenia.
Oczywiście, nie będzie to tradycyjny powóz ciągnięty przez konie lecz uroczy Żuczek, może nie tak aż stary jak technika, ale niewątpliwie należący do minionej epoki.
Blaszana buda powinna znakomicie sprawdzić się zarówno w roli mobilnej ciemni, dzięki czemu będziemy mogli zdjęcia robić w każdym miejscu, do którego Żuk będzie w stanie dojechać jak i ultra dużej kamery wielkoformatowej. Chociaż kadrowanie na wstecznym niewątpliwie nie będzie łatwe. Kamery, dodajmy, wewnątrz której będzie natychmiast można wywołać naświetlone zdjęcie.
Całą historię Żuczka i jego transformacji znaleźć można na moim prywatnym blogu www.radoslawbrzozowski.com/blog , natomiast tu znajdą się przede wszystkim nasze plany wyjazdowe. Chociaż nie zdradzimy wszystkich miejsc, które zamierzamy odwiedzić, informacje te pomogą odnaleźć nas w trasie i zobaczyć kolodionowóz na żywo.
ZAPRASZAMY